سعادت آباد

دیشب فیلم سعادت آباد را در سینما تماشا کردم. فیلمی که از نظر بیشتر منتقدان تحسین شده و از نظر انگشت شماری فیلم نامه قوی ای ندارد.

ولی همه کارگردانی، فیلم برداری، تدوین و بازیگری فیلم را تحسین می کنند.

داستان فیلم یک میهمانی کوچک تولد را در بر می گیرد.

از جزئیات داستان نمی گویم تا دوستانی که فیلم را می خواهند تماشا کنند مایوس نشوند!

بازیگران همه قوی هستند و مازیار میری هم در ۴ تجربه قبلی کارگردانی خود (قطعه ناتمام، به آهستگی، پاداش سکوت و کتاب قانون) نشان داده که کارگردانی جوان اما ماهر است.

بقیه عوامل پشت صحنه هم کار خود را به خوبی انجام داده اند.

در مورد فیلم نامه هم، به نظر من روی جزئیاتِ زیادی کار شده بود. نمی توان گفت که فیلم نامه سبک و کم محتوا بوده است. (برخلاف بیشتر کارهای سینمایی امروز)

یکنواختی لوکیشن باعث خستگی نمی شد و داستان به خوبی بیننده را درگیر می کرد.

شخصیت های فیلم بسیار واقعی بودند و این برای من نکته جذاب فیلم بود.

نمونه عینی برخی از آنها را در جامعه از نزدیک دیده ام. شخصیت هایی که به یاد ندارم در فیلمی به این خوبی به تصویر کشیده شده باشند.

فیلم به خوبی «زوال اخلاق و سستی خانواده ها در پس ظاهر دل انگیز افراد، زندگی ها و رابطه ها» را نشان می داد.

در کل این فیلم را پسندیدم، عالی بود. اما نمی گویم شاهکار بود!

از فیلم های سینمایی ارزشمندی بود که در دوره فعلی به آن نیاز داریم.