از خرداد سال قبل خبری از “گاه نوشته هایم” نیست! نه که نوشته ای نیست. نوشته ها بوده و هست. بعضی نیمه کاره، بعضی هم پس از اتمام پاک شده.
این روزها در درس مشغول اتمام دوره کارشناسی ام هستم. در کار کم کار. در مطالعه فعال. در نوشتن هم فعال…اما در خفا.
– – –
(تصویر برگرفته از صفحه فیس بوک یک دوست – Humans of Tehran)
مدتی ست زیاد حرف از زلزله می شود و هر از چندی گوشه ای از ایران و جاهای دیگر کره خاکی می لرزد.
خبری می رسد که قرار است زلزله ۱۰ ریشتری در خاورمیانه بیاید و جاهایی تکذیب می کنند. اما بهرحال مردم از خیر این هیجانات نمی گذرند و با آب و تاب خبر را دهان به دهان می گردانند.
طنزپردازی به نام فرورتیش رضوانیه [درباره او] داستانی نوشته درباره رخداد های بعد از زلزله در تهران. فضاپردازی او باورپذیر است و خواندن داستانش را توصیه می کنم. البته خودتان با خواندنش متوجه می شوید که این تازه بسیار خوشبینانه است! بخصوص برای راوی آن.
اگر این داستان برایتان ناراحت کننده بود، می توانید این نوشته کوتاه من را بخوانید که زلزله در آن تنها یک “اتفاق” و اصل ماجرا، “احساس” بعد آن است. این نوشته پایان خوشایندتری دارد.
امیدوارم هرگز در تهران شاهد بلایای طبیعی نباشیم.
آخرین نظرات