گرفتن گواهینامه رانندگی در کانادا و آمریکا

این روزها اگر کم می نویسم بخاطر این است که خیلی خودم را درگیر کار کرده ام. روزها برای شرکت و شب ها برای خودم. بزودی راجع به کارهایم برایتان بیشتر می گویم.
مدتی بود که در نظر داشتم راجع به تجربیاتم در مورد گواهینامه کانادایی و نحوه گرفتن آن بنویسم. از آنجاییکه قوانین رانندگی اینجا بسیار مشابه آمریکا هستند، به درد دوستانی که در مورد آنجا هم تحقیق می کنند می خورد.

برای دوستانی که پست قبلی ام درباره انواع مختلف گواهینامه در کانادا و امتحان آیین نامه را نخوانده اند، توصیه می کنم اول آنرا بخوانند. مطلب زیر بیشتر پیرامون امتحان عملی رانندگی است.

من اتومبیلم را با گواهینامه بین المللی بیمه کردم. تنها مشکل این بود که شنیده بودم علی رغم اینکه  روی گواهینامه بین المللی ایران نوشته شده یک سال اعتبار دارد، کانادا آنرا شش ماه (به گفتی برخی سه ماه) قبول دارد. خلاصه من هم رفتم سراغ گواهینامه کانادایی.

همانطور که در پست قبلی گفتم، امتحان آیین نامه را دفعه اول قبول شدم. و اما امتحان عملی…
اول به توصیه پدرم با یکی ازمربیان رانندگی اینجا یک ساعت کلاس گذراندم. فقط برای اینکه تفاوت های رانندگی ایران و کانادا را بیشتر بفهمم. این مربی ایرانی خوش برخورد توصیه های خوبی به من کرد. یکی از توصیه های ساده و بدرد بخورش این بود که در آمریکای شمالی هرجا تابلوی سرعت ندیدی، ماکزیمم ۵۰ کیلومتر بر ساعت است. توصیه های مفید دیگری هم بود. مثال: سرعتت اگر بیش از ۵ کیلومتر با ماکزیمم سرعت فاصله داشته باشد (کمتر یا بیشتر، البته در هوای خوب) ۲،۳ امتیاز منفی می گیری. و اگر این فاصله به ۱۰ برسد، رد می شوی! من فکر می کنم این دوست عزیز کمی اغراق می کرد که جدی بگیرم و حواسم باشد. با این حال رعایت این حرفها خالی از لطف نیست.
موقع پارک دوبل روی جدول بروی ردی. ولی آرام با جدول برخورد کنی و بایستی اشکالی ندارد. اگر عابر قصد عبور دارد (یا بدتر، در حال عبور است) نایستی ردی (این یکی خیلی جدی است!). دو دستت روی فرمان نباشد امتیاز منفی می گیری. جایی که چراغ زرد چشمک زن مخصوص عبور عابر پیاده روشن است، حتی اگر عابری نیست باید حداکثر ۳۰ بروی (مثل اطراف مدرسه و محل بازی). به چهارراه های کنترل شده (چراغ راهنمایی دار) که میرسی حتما باید به چراغ عابر پیاده نگاه کنی، اگر قرمز چشمک زن هست یعنی این چراغ سبز به تو وفا نمی کند! و باید آماده توقف پشت چراغ زرد باشی. تنها در صورتی باید چراغ زرد را رد کنی که یا وقتی زرد شد خط عابر را نبینی، یا توقف خطرناک باشد (مثلا ماشین پشت سری با سرعت دارد می آید). ضمنا مسیر امتحان رانندگی ام را هم دو بار طی کردیم و نکات خوبی مطرح شد. اگر به دنبال یک مربی رانندگی ایرانی خوب در کلگری هستید می توانید برایم پیغام بفرستید تا شماره تماس ایشان را برایتان بفرستم.

خلاصه با این گفته های آقای مربی از آن بیخیالی در آمدم و فهمیدم امتحان یک ساعته عملی پیشرفته برخلاف تئوری سخت است. البته من هم گرچه ملزم نبودم، امتحان عملی پیشرفته را انتخاب کرده بودم، که بسیار سخت تر است. صبح امتحان از زمانی که خانم چینی امتحان گیرنده کنارم نشست و هرچه می گفت من لهجه اش را نمی فهمیدم (و احساس می کردم بهش بر می خورد) استرس گرفتم. اگر می شد فردایش رفت دوباره امتحان داد (که میشد، ولی این موسسه ۲ هفته بعد وقت میداد) و مجبور نبودم نصف روز مرخصی بگیرم از محل کار، استرسی نداشت.

خلاصه همان اول چند سوتی دادم، ولی حاج خانم فهمید که کمی استرس دارم و کاری نداشت. بعدش تسلطم بیشتر شد، ولی هنوز مطمئن نبودم که آن چند سوتی اول را نادیده گرفته باشد.
شاید کنجکاو باشید که سوتی ها چی بود! مثلا موقع خروج از پارکینگ، کلی منتظر ماندم تا هردو لاین خیابان خالی شود. بعد کمی زیادی محتاط بازی درآوردم و صبر کردم، طوری که خود حاج خانم گفت برو دیگه!

بعد در همین فکرها بودم که یکهو از کنار یک زمین باز رد شدم. گفتم ای خدا! این حیاط مدرسه ست؟! یعنی من تابلوی محله مدرسه رو ندیدم و سرعتم رو به ۳۰ کم نکردم و با ۵۰ دارم می روم؟! (بعدا فهمیدم که نه خیر، مدرسه نبود، فقط من هی از خودم ایراد می گرفتم) خلاصه دیگه کم کم به خودم می گفتم ردی. بقیه مسیر را خیلی خوب رفتم، بجز یکجا که چراغ عابرپیاده را حواسم نبود، و دیر چراغ زرد شد و ترمزم کمی شدید شد. آخر امتحان هم وارد اتوبان شدیم و به من گفت لین عوض کن به راست. در آینه نگاه کردم، دیدم یک بنز مثلا ۲۵ متر عقب تر در آن لین هست، ولی من با ماکزیمم سرعت (۱۰۰ فکر کنم بود) می رفتم. پس گفتم می توانم لین عوض کنم. راهنما را زدم و لین عوض کردم. اما از قضا انگار تا من راهنما زدم آقای بنز گازش را گرفته بود که اول از من سبقت بگیرد، و من وقتی لین عوض کردم آمد چسبید پشت سر من. بعد راهنما زد و از چپم سبقت گرفت آمد جلو دوباره راهنما زد برگشت به این لین.

حاج خانم گفت دیدی؟ راهش را سد کردی. باید می گذاشتی اول او سبقت بگیرد. گفتم ولی من با حداکثر سرعت می رفتم و ایشان هم فاصله اش زیاد بود، … خلاصه دیدم بحث فایده ای ندارد. ولی گفتم اینکه چیز خاصی نبود.

به موسسه که برگشتیم حاج خانم پشت میزش نشست و برایم توضیح داد که در آن موقعیت حق تقدم آن بنز را در نظر نگرفتی. هرچه سعی کردم توضیح بدهم فایده نداشت. امتیاز منفی ام ۳۵ امتیاز بود، که با ۷۵ امتیاز حد زیاد فاصله داشت. اما عدم رعایت حق تقدم خطاییست که یکجا رد می کند. خلاصه رد شدم. دو هفته کارم عقب افتاد، یک نصف روز دیگر هم مجبور شدم مرخصی بگیرم، و ۱۳۰$ اضافه هم دادم.

بلافاصله با همان فرد وقت گرفتم (چون گفتم دیگر هم مسیر را میشناسم هم آزمون گیرنده را)، که دو هفته بعد وقت داشت. دو هفته بعد رفتم و این دفعه قبول شدم.

حالا می رسیم به قسمت به درد بخور ماجرا برای شما! دو تصویری که در زیر می بینید تصویر برگه ی سنجش امتیاز در امتحان عملی رانندگی استان آلبرتای کانادا است. می توانید ببینید که دقیقا چه مواردی امتیاز منفی دارند (ستون چپ و راست بالا) و چه مواردی با یک بار رخ دادن ردتان می کنند (سمت راست پایین).

به شدت توصیه می کنم پیش از امتحان رانندگی این نکات را بخوانید و بهشان توجه کنید.

نکته: قسمت هایی که سیاه کردم تنها اطلاعات شخصی را پوشانده اند.
نکته ۲: روی عکس ها کلیک کنید تا با اندازه بزرگ تر ببینید.

تصویر زیر هم تصویر پشت برگه است که یک سری نکات اضافه دارد:——-

این هم بعد از ۲ ماه یک پست جدید در وبلاگ! امیدوارم حداقل بدرد یک نفر بخورد.

الان ساعت ۱۲:۵۹ بامداد است و من باید ۷:۲۰ صبح بیدار شوم و بروم سر کار.

در پایان توجه شما را به عکسی که در یک صبح زیبای زمستانی از ماشینم گرفتم جلب می کنم و شما را بدرود می گویم!